Floris Verster en Albert Verwey waren niet alleen hun leven lang met elkaar bevriend, ze inspireerden elkaar ook in hun werk bij het zoeken naar ‘innerlijke bewogenheid’. Ze leefden allebei geheel voor hun werk en hadden buiten elkaar weinig verkeer met de buitenwereld. Verwey voelde een diepe zielsverwantschap met Verster en wijdde aan zijn leven en werk diverse essays en gedichten.